Ouderschap: Elkaar leren kennen

Toen ik opgroeide, leerden mijn moeder en vader elkaar vrij goed kennen. Ze kenden elkaars zaken. Ze maakten ruzie over politiek en religie. Mijn Moeder zou op de radio zweren dat haar zuster erger was dan haar broer, (hem voor zijn vader gestorven was) en mijn Vader zou zijn zuster ervan beschuldigen evenveel te stelen als haar zuster. Mijn jongere zus stond haar broer bij als hij zijn laatste adem uitblies en bewaarde de vrede tot mijn Moeder of Vader stierf.

Mijn moeder en vader reageerden verschillend op veel van mijn vaders gedrag. Moeder had haar broer en de rest van de familie gezien en besloot dat ze het niet goedkeurden. Zo brachten wij vieren onze kinderjaren door met het inademen van de giftige dampen van woede, pijn en frustraties.

Mijn vader, (mijn grootvader), was ook een interessante man, omdat hij ook een slachtoffer was. Hij kreeg eerst vier meisjes (mijn moeder en ik hadden er maar drie), omdat al zijn sperma defect bleek te zijn. Zijn oudste dochter (mijn op één na oudste zus) stierf toen ze pas vier jaar oud was en twee van haar kinderen werden in het ziekenhuis opgenomen voor misbruikte, verwaarloosde en mishandelde kinderen en net toen hij nog niet klaar was om ze in huis te nemen was dat toen zijn jongste dochter werd vermoord door zijn dronken, feestende en ongerolde buurman. (Hij stak de eerste sigaret een maand later op).

Hij had echter wel vier meisjes aan zijn zijde. Eén meisje was mijn tante Gertrude die stierf toen ze pas vijf was aan kanker. Ik neem aan dat ongelukken bij de geboorte onmogelijk zijn omdat ze een ziekte had die “whiplash” heette, maar ze ging niet naar de kleuterschool en je weet pas wat van karakteropvoeding als je zelf een kind hebt. Gezinsondersteuning

Mijn grootmoeder van vaderskant kreeg de ochtendmelkgriep, een zeer vervelende sinipide-bacterie (waarschijnlijk verantwoordelijk voor haar blindheid), maar ik weet niet of moeder daaraan was blootgesteld of haar man. Mijn oudste zus, die vijf was, had longontsteking.

Mijn moeder, die mijn enige broer en zus is, heeft vijf kinderen die nu volwassen zijn. De eerste vier zijn mijn man en ik en onze kinderen. Wij hebben zelf nooit kinderen gehad en zij hebben allemaal geleerd om goede ouders te zijn en ook (zeer) zelfstandig en zorgzaam. Het vijfde kind is natuurlijk verwekt terwijl ik op sterven lag, door mijn dokter, zo vertelde hij me.

Toen onze kinderen zelf volwassen werden, moest ik hen uitleggen dat hun cijfers achteruitgingen om aan te tonen dat hun ouders hun werk niet deden. Ze hadden te weinig geld voor extra uitgaven en ze raakten verstrikt in het kopen van veel spullen of hadden het geld nodig.

Hoewel het niet mijn bedoeling was om u medelijden en schuldgevoelens aan te praten over het krijgen van kinderen, wil ik het u nu uitleggen in de hoop dat u de “goedbedoelende ouders” kunt scheiden van de “onwetende papa’s” die op de televisiebank opgroeien. Niettemin heeft de staat de plicht het publiek op te voeden en te helpen, en ook al hebben persoonlijke ervaringen met ouders en kinderen de overhand, kinderen zitten op school uit veel verschillende gezinnen, met veel verschillende vrienden en leraren. Daarom is het niet altijd een eerlijke en gelijkwaardige setting. Er is een familie aan het eind van de weg en er steekt op dit moment een pijl naar ons uit, een familie net als die u ontwijkt.

As I grew up, my Mother and Father got to know each other rather well. They knew each other’s business. They would argue about politics and religion. My Mother would swear on the radio that her sister was worse than her brother, (pre-deceasing him before his father had died) and my Dad would accuse his sister of stealing as much as her sister. My younger sister would stand by her brother as he drew his last breath and keep the peace until my Mother or Dad died.

My Mother and Father had different reactions to much of my father’s behavior. Mother had seen her brother and the rest of the family and decided they did not approve. Thus the four of us spent our infants lives breathing through the toxic fumes of anger, hurt and frustrations.

My father, (my grandfather), was also an interesting man, as he was also a victim. He had four girls first, (my Mother and I had only the three of us) as all his sperm were found to be defective. His oldest daughter (my second oldest sister) died when she was only four years old and two of her children were taken into the hospital for abused, neglected and mistreated children and just when he was not ready to take them into his home that was when his youngest daughter was killed by his drunk, partying and undstenrolled neighbor. (he lit the first cigarette a month later).

However, he did have four girls on his side. One girl was my Aunt Gertrude who died when she was only five from cancer. I am assuming that birth accidents are impossible because she had a disease called “whiplash,” but she did not attend pre-school and you don’t know about character education until you have a child of your own.

My paternal grandmother was taken with the morning milk flu, a very nasty sinipid bug (probably responsible for her blindness) but I do not know if mother had been exposed to that or her husband. My oldest sister who who was five had pneumonia.

My mother, who is my only sibling has five children who are now adults. The first four are my husband and myself as well as our children. We never had any children of our own and they have all learned to be good parents as well as (very) independent and caring. Of course, the fifth child was conceived while I was dying by my doctor, he told me.

When our children became adults of their own, I had to explain to them, their grades slipped to demonstrate their parents were not doing their jobs. They had too little money for extra spending money and they got caught up with buying a lot of stuff or needed the money.

Although it was not my intention to make you feel sorry and guilty about having children, I would like to now explain to you in hopes that you will be able to separate the “well meaning parents” from the “unaware daddies” growing up on the television couch. Nevertheless, the state has a duty to educate and help the public and even though personal experiences with parents and children prevail, children are in school from many different families, with many different friends and teachers, and they come from all different families. Therefore, it is not always a fair and equalytale setting. There’s a family at the end of the road and there’s a arrow sticking out approach towards us right now, a family just like the one you avoidance.